Zdecyduj się na nowoczesny gabinet
Czasem czujemy potrzebę rozwiązania swoich problemów z uzębieniem. Ból lub inne drażniące uczucia nas rozpraszają i zwyczajnie niepokoją. Mamy jednak pewną obawę, przez którą odwlekamy wizytę u dentysty. Chodzi oczywiście o ból. Czy jednak rzeczywiście jest się czego obawiać? Na szczęście czasy bardzo bolesnych interwencji dentystycznych to już przeszłość.
Coraz lepsze technologie używane przez specjalistów czynią prawdziwe cuda. Jako pacjenci nie musimy obawiać się tego, że wyrwanie zęba czy plombowanie przyprawiają nas o cierpienie, a obfite krwawienie po usunięciu kości utrudni nam życie. Bardzo dobre środki znieczulające, precyzja i dostęp do środków zapobiegających jakimkolwiek powikłaniom czynią zabiegi po prostu komfortowymi.
Dzięki takiemu nowoczesnemu podejściu łatwo jest udać się do gabinetu bez obaw o ból i to, że nie będziemy w stanie normalnie funkcjonować do końca dnia. Profesjonalne podejście i dobre narzędzia są w stanie szybko i bezboleśnie zakończyć sporo przypadków.
Chirurgia szczękowa
Chirurgia szczękowo-twarzowa ? dziedzina medycyny zajmująca się leczeniem operacyjnym schorzeń jamy ustnej, części twarzowej głowy ? aż po dół przedni czaszki włącznie ? oraz szyi. Ze względu na zasięg, coraz częściej specjalność ta określana jest jako chirurgia czaszkowo-szczękowo-twarzowa. Jest podspecjalnością stomatologii oraz chirurgii. Wyłoniła się na przełomie XIX i XX w. z chirurgii ogólnej.
Obejmuje chirurgię stomatologiczną, onkologię, traumatologię i chirurgię plastyczną części twarzowej czaszki. W większości krajów Unii Europejskiej do uzyskania tej specjalności wymaga się dyplomu lekarza i lekarza dentysty. W Polsce jest to jedna z trzech specjalności (obok epidemiologii i zdrowia publicznego), w których kształcić się mogą zarówno lekarze jak i lekarze dentyści. Dla lekarzy posiadających oba dyplomy istnieje odrębny, skrócony program specjalizacji
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Chirurgia_szczękowo-twarzowa
O mostach kompozytowych
System mostów kompozytowych ? metoda stosowana w stomatologii, opracowana przez Cezarego Turostowskiego, przy współpracy z Katedrą Ortodoncji Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie.
Pierwsze mosty wykonane zostały w Katedrze Ortodoncji i Ortopedii Szczękowej Pomorskiej Akademii Medycznej w 1992 roku. Początkowo traktowane jako tymczasowe rozwiązanie, po siedmiu latach, w wyniku postępów badań nad mostami uzupełnienia te zaczęto traktować jako docelowe.
Mosty początkowo wykonywano u pacjentów leczonych ortodontyczne z wrodzonym brakiem siekaczy bocznych górnych (dwójek). W późniejszych latach zaczęto uzupełniać także inne zęby, zwłaszcza przedtrzonowce. W części przypadków wzbogacano most kompozytowy o licówkę lub wydmuszkę porcelanową co spowodowało zwiększenie atrakcyjności mostu. Z czasem metoda ta znalazła także pozytywne zastosowanie wśród osób starszych.
Różne metody wykonania mostów określono wspólną nazwą SMK systemu mostów kompozytowych1.
Zwieńczeniem badań była praca doktorska napisana w czerwcu 1999 roku przez Cezarego Turostowskiego pt. "Mosty kompozytowe konstrukcji własnej stosowane w odbudowie górnych bocznych siekaczy". Patronat nad pracą objęła Prof.dr hab. Irena Karłowska.
W roku 2003 zostały zorganizowane liczne cykliczne kursy2 dla zainteresowanych lekarzy, a także warsztaty w akademickich, ortodontycznych ośrodkach dydaktycznych w całej Polsce.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/System_most%C3%B3w_kompozytowych